W światowej kuchni mało jest da, które zrobiło międzynarodową karierę jak pizza. Danie to należy do bardzo popularnych na całym świecie. Jest potrawą chętnie wybieraną z menu restauracji z włoską kuchnią.
Pizza neapolitańska: jakie są rodzaje?
Jednym z najstarszych rodzajów pizzy podawanych we neapolitańskich pizzeriach jest mastunicola. Receptura na tę pizzę została opracowana jeszcze w XVII wieku. Składniki tej pizzy to: smalec, bazylia, ser. Trochę tylko młodsza jest receptura na pizzę marinara; pizza ta składająca się z pomidorów, czosnku i oregano pojawiła się w połowie XVIII wieku. Pizza ta była chętnie zamawiana przez marynarzy; stąd jej nazwa. Spośród neapolitańskich wersji pizzy najmłodsza jest margherita. Jej recepturę stworzył Raffael Esposito dla króla Humberta Ii jego żony Małgorzaty, którzy w roku 1800 odwiedzili Neapol. Ciasto na klasyczną pizzę neapolitańską wyrabia się ręcznie, ręcznie formuje się także już wyrośnięte. Pizzę neapolitańską powinno się piec w piecu opalanym drewnem; temperatura pieczenia to ponad 400 stopni, dlatego pizzę piecze się nie dłużej niż minutę.
Nie tylko pizza neapolitańska
Pizza jest daniem, które przygotowywane jest w każdym z regionów Włoch. Receptury różnią się od tych na terenie Kampanii i Neapolu. W pizzeriach na terenie Rzymu można więc zjeść zupełnie inną pizzę. Ciasto na rzymską pizzę jest cieńsze, nie wymaga więc tak wysokiej temperatury pieczenia, jak pizza neapolitańska. Wraz z włoskimi imigrantami pizza dotarła do Stanów Zjednoczonych. W Nowym Jorku pizzę przygotowuje się bardzo mocno wzorując się na neapolitańskiej. Ciasto jest cienkie, elastyczne, brzegi są chrupiące. Jeszcze inną pizzę można zjeść w hiszpańskiej Katalonii. Przyrządza się ją tam zarówno z mięsem, jak i z owocami morza. W Katalonii popularna jest także pizza w wersji na słodko.
Wariantów włoskiej pizzy jest mnóstwo nie tylko we Włoszech. W wielu restauracjach dodatki ułożone na wierzchu ciasta zależą tylko od tego, co fantazja podpowie kucharzowi.