Nadczynność tarczycy to jedno z najczęściej występujących schorzeń tarczycy. Choroba związana jest z nadmierną produkcją hormonów tarczycy. Najczęściej chorują na nią kobiety.
Hormony, które produkuje tarczyca są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. U płodu i noworodka wpływają na prawidłowy rozwój układu nerwowego. Decydują także o procesach wzrastania, wpływają także na nasz metabolizm.
Objawy nadczynności tarczycy
Na nadczynność tarczycy (nadmierna produkcja hormonów) cierpi około 2 procent mieszkańców Polski. Objawy – niepokój, kołatanie serca, nadmierne pocenie się – bardzo często mylone są z nerwicą. Inne objawy nadczynności tarczycy to: bezsenność, utrata wagi przy dobrym apetycie. Kobiety mogą też mieć zaburzenia miesiączkowa. W przypadku choroby Gravesa-Basedowa pojawia się także wytrzeszcz gałek ocznych.
Przyczyny choroby
Może być ich kilka. Należą do nich między innymi:
– hormonalna nadczynność niektórych guzków przysadki;
– choroba Gravesa-Basedowa;
– choroba Plummera.
Diagnozowanie i terapia
Podstawowym badaniem jest oznaczenie poziomu hormonów TSH fT4. W przypadku rozpoznania wola zamostkowego lub guzowatego wykonuje się także RTG klatki piersiowej i scyntygrafię. Przed wykonaniem scyntygrafii pacjentom podawany jest promieniotwórczy jod. Gruczoł oglądany jest na ekranie monitora. Jeśli w tarczycy występują tak zwane gorące guzki, to znak, że wytwarzają one nadmierną ilość tyroksyny. To one są jednym z powodów nadczynności tarczycy. Terapia nadczynności tarczycy prowadzona jest tak, aby doszło do zmniejszenia produkcji hormonów. Najczęściej stosowana jest farmakoterapia. Jej skutkiem ubocznym może być niedoczynność tarczycy. Czasem stosowane jest także leczenie jodem radioaktywnym. U niektórych pacjentów konieczne jest usunięcie części lub całości gruczołu tarczycowego.
Hormony tarczycy są potrzebne całemu naszemu organizmowi. Jeśli gruczoł produkuje ich zbyt dużo, mówimy o nadczynności tarczycy. Wśród chorujących największą grupę stanowią kobiety.
